وقتی نسل گونه شکارگری از بین می‌رود جمعیت جانوران دیگر که طعمه آن جانور بودند افزایش می‌یابند. این مطلب همان است که داروین در سال ۱۸۷۲ بیان داشت که بدون استثنا هر جفت موجود زنده چنان که از طریق محیط اطراف و دیگر جانداران کنترل نشود، جمعیت‌اش به حدی افزایش می‌یابد، که زمین به‌زودی مملو از بچه‌های آنها می‌گردد. این افزایش جمعیتِ سایر گونه‌ها، باعث برهم خوردن تعادل طبیعی شده و خسارت‌های دیگر و شدیدتری را به‌وجود می‌آورد. مثلا با انقراض پلنگ، جمعیت گراز افزایش یافته و به‌عنوان آفتی به زمین‌های کشاورزی و باغ‌ها حمله‌ور می‌شود. این خسارت می‌تواند گاهی چنان شدید باشد که کشاورز را مجبور به رهاسازی زمین و مهاجرت به شهرها کند و به‌دنبال آن، مشکلات شهرنشینی را زیاد و همچنین در اثر این مهاجرت، آسیب‌های فراوان دیگری به آن تازه مهاجر وارد می‌شود.

جمعیت تشی که بزرگترین جونده ی ایران است نیز رو به افزایش گذاشته.دلیل افزایش جمعیت این جانور که یکی از آفات مهم درختان جنگلی ،نخلستانها و صیفی جات محسوب میشود از بین رفتن یا کاهش تعداد پلنگ است به طوری که در حال حاضر در مناطق جنگلی فارس و کرمان و حتی پارک ملی خجیر که در مجاورت شهر تهران قرار دارد،تشی مهمترین عامل خشک شدن درختان جنگلی به خصوص بنه (نوعی پسته وحشی) به شمار میرود.این حیوان با استفاده از دندان های پیشین بلند خود پوست درختان قطور را گرداگرد قطع نموده و باعث خشک شدن انها می شود.

کفتار و شغال در طبیعت نقش رفتگر را برعهده دارند.آنها با خوردن لاشه ی حیوانات و زباله های روستائیان از انتشار بیماریها و آلودگی محیطط زیست جلوگیری میکنند

.

گوشتخوارانی مانند گرگ و یوز با تعقیب و شکار سم داران مریض،پیر و ناتوان نقش موثری را در جلوگیری از بروز بیماریهای واگیر و بقاء نسل حیوانات باهوش تر و قوی تر ایفاء می کنند.
خرس ها نیز که گوشتخوارانی همه چیز خوارند با خوردن میوهای جنگلی و دفع هسته های آنها سبب تجدید حیات و رویش این درختان در مناطق مختلف جنگل میشوند.اسید موجود در معده خرس ها و سایر میوه خواران باعث نازک شدن پوسته دانه ها و کمک به جوانه زدن آنها می نمایند

.

بعضی از جوندگان نظیر سنجاب،اُشگول و هامستر در فصول مناسب مقدار زیادی از دانه ها و میوه های جنگلی را در زیر زمین ذخیره می کنند.همه ساله در اثر مرگ و میر تعدادی از این حیوانات ،بذرهای جمع آوری شده در فصل بهار شروع به رویش می کنند و گیاهان جدیدی را به وجود می آورند.

شاید بگویید که باید آن کفتار هم از بین برود؟ در اینجا باید یادآور شد که تمام جانوران به‌صورت حلقه‌ها در زنجیره حیات به هم متصل بوده و برای بوم‌سازه مفید هستند. اگر حلقه‌ای از این زنجیره از بین برود، دیگر آن زنجیره توانایی‌های نخستین‌ش را از دست می‌دهد. به‌طور مثال، باید بدانیم که گراز را باغبان طبیعت یا تراکتور طبیعت نام نهاده‌اند زیرا این جانور در انتشار دانه‌های درختان در طبیعت و زیر و رو کردن خاک نقش مهمی دارد. علاوه بر آن، گرازها نه‌تنها سبب افزایش نفوذپذیری آب در خاک و غنای حاصلخیزی آن می‌شوند، بلکه خطر مرگبار سیل را هم کاهش می‌دهند.