بیوگاز مخلوطی از سه ترکیب به نام های متان، دی اکسید کربن و سولفید هیدروژن است. دلیل نام گذاری این گاز به بیوگاز این است که بر اثر تجزیه بی هوازی مواد آلی و بیولوژیک به وسیله میکروارگانیسم های زنده تولید می شود. بیوگاز بر اثر واکنش های تجزیه ای بی هوازی میکروارگانیسم های زنده در محیطی که مواد آلی وجود دارد، تولید می شود. از این قبیل محیط ها می توان به باتلاق ها و مرداب ها اشاره کرد و گازی که در این محیط ها تولید می شود، به گاز مرداب معروف است. ترکیب عمده و قابل اشتعال بیوگاز، متان است که سهم بیشتر این گاز یعنی ۶۰ تا۷۰ درصد آن را شامل می شود. دو ترکیب دیگر به ویژه سولفید هیدروژن که سهم آن ناچیز است، جزء ترکیب های سمی هستند. از مزیت های مهم متان به دیگر سوخت ها این است که هنگام سوختن، گاز سمی و خطرناک منواکسید کربن تولید نمی کند؛ بنابراین از آن می توان به عنوان سوخت ایمن و سالم در محیط خانه استفاده کرد. همان طور که گفته شد، ۶۰ تا۷۰ درصد بیوگاز را گاز متان تشکیل می دهد، این درصد بالای متان، بیوگاز را به عنوان منبع عالی و ممتاز انرژی های تجدیدپذیر برای جانشینی گاز طبیعی و دیگر سوخت های فسیلی قرار داده است. استفاده از فناوری تولید بیوگاز در ایران، تاکنون کاربرد عمومی نیافته است و در مرحله آزمایشگاهی است؛ درحالی که در کشورهای اروپای غربی، جنوب شرقی آسیا و به ویژه چین و هندوستان این فناوری بسیار قابل توجه است و این کشورها با بهره گیری از این فناوری نیاز خود را به سوخت برطرف کرده اند .[1]
S[1]. sathianathan, M. A 1975. Biogas; Achievement and challenge. Association Agencies for Rural Development. New Dehli
در جهان چیزی حدود 2.4 بیلیون از مردم برای تامین انرژی روزانه به استفاده از زیست توده به طور سنتی وابسته اند، و حدود 1.6 بیلیون از افراد به انرژی الکتریکی دسترسی ندارند. از جمله کشورهایی که از سوخت های زیستی در قرن اخیر بهره می برند می توان به استرالیا، کانادا، چین، کامبیا، اکووادور، هند، اندونزی، مالاوی، مالزی، مکزیک، موزامبیک، فیلیپین، سنگال، آفریقای جنوبی، تایلند، زامبیا اشاره کرد. همچنین این سوخت به نیاز حدود 1.6 بیلیون از افراد جهان درتامین انرژی الکتریکی در منازلشان کمک می کند و همین طور به 2.4 بیلیون از افرادی که به کاه، کود و سوخت های سنتی زیست توده وابسته اند، به فراهم آوری نیاز انرژی شان کمک می کند. این انرژی در بخش صنعت، کشاورزی و مصارف خانگی مورد استفاده قرار می گیرد.یکی از محصولات پرفایده در برزیل که ازآن برای تولید شکر واتانول استفاده می شود نیشکر می باشد، که سهم عمده ای را در تامین انرژی این کشور بر عهده دارد. در ایالات متحده و برزیل از سوخت زیستی مایع همچون اتانول استفاده میشود. اما بیش تر دولت ها، توجهی به سوخت های زیستی به عنوان تامین کننده منابع انرژی ندارند.
در برخی از کشورها، همچون فلوریدای آمریکا برای رسیدن به سوخت پاک تر، از پوست میوه های دور انداخته شده و زباله های ارزان قیمت استفاده می شود. آن ها استفاده از محصولات زاید خانگی همچون زباله، پوست پرتقال و روزنامه را راهی برای تولید اتانول یافتند. با استفاده از آنزیمی که برای شکستن پیوند آنزیمی پوست پرتقال و مواد زاید به شکر و تبدیل آن به اتانول استفاده شد. در فلوریدا به تنهایی دور انداختن پوست پرتقال میتواند 200 میلیون گالن از اتانول سالانه این کشور را تولید کند. انرژی زیستی شامل همه اشکال زیست توده و سوخت فسیلی می شود. سوخت فسیلی سوخت های تجدید پذیر قابل انتقال است. بیو اتانول که پایه آن الکل است با استفاده از محصولات شکر و نیشکر و مشابه آن و با استفاده از ذخایر ذرت، گندم و برخی از محصولات زراعی برای تولید بیو اتانول به کار می رود. بیودیزل از روغنی که از زایدات سبزیجات یا چربی حیوانات به دست می آید، تهیه می شود.بیو گازها از گازهای زمین و دیگر مواد آلی به دست می آیند. بیو اتانول و بیودیزل جز اولین تولید کننده های سوخت زیستی محسوب می شوند .[7]
= [7]
.SNV, 21 october 2006, “ Minister veer man visits biogas farmersin Vietnam, Geneva
اگر ادامه این مطلب را خواستید در بخش نظر اعلام کنید