در ساعت همیشگی، وقت آمدن موج،

گنجشک بال بر پنجره آسمان می ساید

من اشتیاق رود را لبالب ، می نوشم

تا انتهای خم دره نگران میانه

پرکشیدن و نکشیدن عقاب

ضربان خورشید ، ضربدر هزار نفس می شود

جوانه که می روید

دستهایم فکر سیب را می چیند

سرخ می شوم از ذوق گیلاس

من پروانه می شوم در پوست خود نمی گنجم

اگر

میزبانم آسمان باشد و نگاه گوزن...